Kapak Konusu

Yüksek gelirli insanların lüks tüketim alışkanlıkları ve fosil yakıt tüketimine dayalı yaşam biçimleri karbon emisyonlarını artırmaya devam ederken düşük gelirli ülkelerde yaşayanlar, hayatta kalma mücadelelerinin yanı sıra bir de iklim krizinin ağır yükünü taşımak zorunda kalıyor.

Sürdürülebilir ekonomik politikalar, enflasyonla mücadelede hem bir çözüm hem de sosyal refahın anahtarı olabilir.

Sosyal medyaya uygulanan sansür, bireylerin ifade özgürlüğünü kısıtlayarak hem kişisel hem de toplumsal düzeyde geniş çaplı etkiler yaratıyor.

Hazineden eğitime ayrılan pay giderek azalıyor, müfredat ve eğitim sistemi sürekli değişiyor. “Devlet okulu mu, özel okul mu?” tartışmaları devam ederken Türkiye, tam anlamıyla bir eğitim çıkmazına sürükleniyor.

Araştırmalar, bir ülkenin refah seviyesini ölçmek için ekonomik göstergelerin tek başına yeterli olmadığını gösteriyor. Peki, bir toplumu mutlu kılan paradigmalar nelerdir? Mutluluk, kalkınma için ne ifade eder?

Türkiye’de seçmen sayısı 7 milyonu, dünyada ise nüfusu 2,47 milyarı bulan Z Kuşağı, 20 yıl sonra dünyayı yönetecek. Rahat görünümlerinin aksine, kaygı düzeyi oldukça yüksek olan bu kuşağın tüketim öncelikleri neler? Sürdürülebilirlik, Z kuşağının satın alma davranışlarının neresinde?Bir ürünü satın alırken başvurulan yollar herkes için aynı mıdır? Ya da satın alma alışkanlıklarında herkesin öncelikleri bir midir? Bu soruların yanıtları kişiden kişiye farklılık göstermekle birlikte kuşaklar arasında da tüketimi belirleyen bazı değişkenler bulunuyor. Ancak belli yıllar arasında doğan insanların jenerasyon farklarını tanımlayan “kuşak”ların özellikleri de toplumdan topluma, kültürden kültüre değişiyor. Bu da her ülkenin dönemler içinde yaşadığı deneyimlerin farklı olmasına bağlanıyor.

Kültürel sürdürülebilirliğimizin önemli bir bölümünü temsil eden “Coğrafi İşaretli Ürünler”, geleneksel üretim, geleneksel yaşam kültürü ve yöresel lezzetlerin korunup tanıtılmasına da büyük katkı sağlıyor. Bugün bu ürünler, AB’de 77,1 milyar euro, dünya genelindeyse 200 milyar doların üzerinde bir katma değer oluşturuyor.

İklim krizi, aşırı hava olayları, nüfus artışı, salgın hastalıklar, savaşlar ve çatışmalar… Her biri, kapıdaki gıda krizinin dünya üzerindeki ayak sesleri. Üstelik hükûmetler, finans kurumları ve özel sektör, koordineli bir çaba vermediği takdirde, açlığın sona erdirilmesi; kâğıt üstünde anlaşılmış bir madde olmanın ötesine geçemeyecek!

Bugün iklim krizinin arkasındaki en büyük itici faktörün, dünya nüfusundaki artış olduğu düşünülüyor. Gerçeklik payı olsa da sadece insanların sayısına odaklanmak bizleri asıl sorunumuzdan uzaklaştırabilir: Güç, zenginlik ve kaynaklara erişim noktasında yaşanan eşitsizlikler.

Bugün Türkiye’nin önündeki en büyük sorunlardan biri, 2015 yılı itibarıyla büyük bir ivmeyle artış gösteren beyin göçü. Doktora mezunu ve araştırmacı oranı zaten düşük olan Türkiye’de artan göç trendi, Türkiye’nin gelişimi için ciddi bir tehdit oluşturuyor.