Deniz, kendine ait olmayan şeyleri ve yüzen her şeyi geri verir… Bazen yıllarca bir kumsalın altında sessizce uyuyan atıkları gelgitlerle tekrar dolaşıma sokar. Kimi organik atık doğada kendi kendiliğine çözünürken plastik gibi atıkların seyri dünya üzerinde yıllarca hatta yüzyıllarca devam eder. Denizler ve okyanuslar ise plastik atıkları dünyanın bir ucundan diğer ucuna taşıyarak bu yolculuğu sonsuz bir döngüde sürdürür. Enzo Suma, İtalya’nın Puglia bölgesinde, Ostuni’de yaşayan bir doğa gözlemcisi. Denizleri plastiklerden arındırmak ve bu konuda farkındalık yaratmak amacıyla son beş yıldır Adriyatik Denizi sahillerinde bulduğu plastik atıkları topluyor. Hatta artık kendini “plastik atık koleksiyoneri” olarak tanımlıyor. Fikri 2018 yılında ortaya çıkan, resmî olarak 2021 yılında hayata geçen “Archeoplastica” projesinde bu buluntuları bir araya getirerek plastiklerin hangi yıla ait olduğunu, üretici firma ve ülkesini, ardından hikâyesini araştırıyor. 500’den fazla buluntuyu, oluşturduğu sanal müzede hikâyeleriyle sergiliyor. Onunla birlikte dünya çapında plastiklerin peşine düşen bir topluluk var. Amacı; herhangi bir markayı kötülemek değil; yüzyıllarca doğada kalabilen bir ürünün yani plastiğin, tüketim kültürünün en büyük handikabı olan “tek kullanım” alışkanlığı içinde dünyaya verdiği zararı insanlara anlatabilmek.
Yazının tamamına Sürdürülebilir Üretim dergisinin 12. sayısından (Eylül-Ekim 2023) ulaşabilirsiniz.
