“Yarın da varlığını devam ettirmek” olarak tanımlanabilecek, sürdürülebilirlik düşüncesiyle ilgili ilk yazılı kaynağa, 1804’te yayımlanan General View of Agriculture of Hertfordshire / Hertfordshire Tarımına Genel Bakış kitabında rastlıyoruz. İki yüzyıl önceki çalışma, ekonomik gelişme ile çevre arasında son derece önemli ve güçlü bir ilişkinin bulunduğunu ortaya koyarken, Paris İklim Anlaşması ile tüm dünyanın gündemine giren kavram kadim bir kültürün izlerini taşıyor.
1804
Sürdürülebilirlik düşüncesinin 19. yüzyıl başlarında literatürde somut olarak kendini göstermeye başladığı söylenebilir. Arthur Young, sürdürülebilirlik düşüncesi ile ilişkilendirilebilecek görüşlerini 1804 yılında yayımladığı General View of Agriculture of Hertfordshire adlı kitapta açıklamıştır.
1912
A. Pigou, 1912 ve 1920 yıllarında ekonomi bilimi üzerine yazdığı kitaplarda sürdürülebilirlik düşüncesinin işaretlerini vermiştir.
1950
1950’li yıllarda H. S. Gordon, A. D. Scott ve M. D. Schaefer, “azami sürdürülebilir ürün” kavramı ile balıkçılık sektörünün azami faaliyet düzeyini daima koruyacak biçimde planlı ve düzenli bir biçimde faaliyette bulunması gerektiğini ileri sürmüşlerdir.
1960
Ekolojik anlamda sürdürülebilirlik düşüncesinin arkasında, daha çok 1960’lı yıllarda dünyanın gündeminde olan kalkınmacı ideolojinin yol açtığı sorunlar ile 1970’li yıllardan itibaren gelişen çevre hareketinin kazanımlarının bulunduğu söylenebilir.
1962
1962 yılında Rachel Louise Carson tarafından kaleme alınan ve çevresel kirlenme konulu Silent Spring (Sessiz Bahar) adlı çalışma, Batı dünyasında büyük yankılar uyandırmış, dikkatleri mevcut sanayileşme süreçlerinin çevreye verdiği zararlar üzerinde yoğunlaştırmıştır.
1968
1968 yılında kurulan Roma Kulübü’nün, Massachusetts Teknoloji Enstitüsü’ne (MIT) yaptırdığı bir araştırma, 1972 yılında “Limits to Growth” (Türkçe’ye Ekonomik Büyümenin Sınırları biçimde çevrilmiştir.) adıyla bir kitap hâlinde yayımlanmıştır.
1970
1970’li yıllarda ekolojik tartışmaların ana teması sürdürülebilirlik konusu olmuş, sürdürülebilirlik düşüncesi 10 yıl gibi bir süre içinde uluslararası çevre hareketlerinde ve iktisat teorisinde kendine önemli yer edinmiştir.
1972
5-16 Haziran 1972 tarihinde İsveç’in başkenti Stockholm’de Birleşmiş Milletler İnsani Çevre Konferansı düzenlenmiştir. Bu konferansın anısına her yıl 5 Haziran günü, bütün dünyada Çevre Günü olarak kutlanmaktadır.
1980
Birleşmiş Milletler Çevre Programı ve Dünya Koruma Stratejisi (1980)
- Temel ihtiyaçlar.
- Ekokalkınma.
- Sürdürülebilir yararlanma.
1990
Gelişmiş ülkelerin sera gazı salımlarını 1990 yılına göre yüzde 5.2 azaltmalarını öngören bir anlaşma olan Kyoto Protokolü, 2005 yılında yürürlüğe girmiştir.
1992
1992 yılında “Sürdürülebilirliğe Doğru” olarak da adlandırılan 5. Eylem Programı kabul edilmiştir. Program, “subsidiarite” ve “ortak sorumluluk” ilkeleri üzerine oturmuştur.
1994
Küresel ısınmaya yönelik hükümetlerarası ilk çevre sözleşmesi olan Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi, Mart 1994 tarihinde yürürlüğe girdi.
1997
11 Aralık 1997 tarihinde, küresel ısınma ve iklim değişikliği konusunda mücadeleyi sağlamaya yönelik uluslararası tek çerçeve olan Kyoto Protokolü imzalandı.
2009
Kyoto Protokolü, Türkiye’de 17 Şubat 2009 tarihinde yasal olarak yürürlüğe girmiştir.
Paris Anlaşması
2015 yılında Fransa’nın Paris kentinde gerçekleştirilen 21. Taraflar Konferansı’nda (COP21), 2020’den sonra geçerli olacak Paris Anlaşması kabul edilmiştir.
Sürdürülebilir Kalkınma Amaçları
Ocak 2016’da, yoksulluğu sona erdirmek, eşitsizlik ve adaletsizlik ile mücadele etmek ve iklim değişikliğini düzeltmek hedefiyle, BM Sürdürülebilir Kalkınma Amaçları, yürürlüğe girdi.